Maarten aan het woord: eerstehulpverlener bij evenementen
Iedere dag zetten duizenden vrijwilligers zich met hart en ziel in voor het Rode Kruis. Maar wie zijn deze mensen, en wat drijft hen om klaar te staan voor anderen? In dit interview gaan we in gesprek met Maarten, die zich met veel enthousiasme inzet als eerstehulpverlener bij afdeling Stekene. Hij vertelt over zijn ervaringen, wat het werk voor hem betekent, en deelt waardevolle tips om meer jongeren warm te maken voor vrijwilligerswerk.
Dag Maarten. Kan jij jezelf kort even voorstellen?
Maarten: “Ik ben eerstejaarsstudent verpleegkunde en daarnaast ook actief als eerstehulpverlener bij Rode Kruis-Stekene. Dat doe ik nu ongeveer twee jaar.”
Wat was voor jou de aanleiding om als vrijwilliger aan de slag te gaan bij het Rode Kruis?
Maarten: “Ik wilde dat eigenlijk al doen sinds ik in het vierde middelbaar zat. Maar ik heb dat dan nog even uitgesteld in functie van school. Mijn moeder heeft destijds ook een opleiding EHBO gevolgd voor haar werk, en dat prikkelde me ook wel. Maar ik wilde het vooral heel graag uit mezelf. Op een gegeven moment kon ik me toch niet meer inhouden en ben ik gaan opzoeken waar ik terecht kon. Zo kwam ik te weten dat er ook in Stekene een afdeling was en ben ik met Claude (huidig erevoorzitter en toenmalig voorzitter van Rode Kruis-Stekene, red.) gaan praten en de rest is geschiedenis."
Wat doe je precies als eerstehulpverlener?
Maarten: “We zijn het eerste aanspreekpunt op evenementen. We doen niet alleen verzorgingen. Ook als er iets anders gebeurd is, kunnen mensen bij ons terecht. Bijvoorbeeld een kind dat verloren gelopen is. Dat sociale is een belangrijk deel van het werk. Daarnaast is er uiteraard het paramedische stuk. We zijn zichtbaar aanwezig, verzorgen mensen die zich kwetsen of onwel worden. Indien nodig verwijzen we hen door of overleggen we met de aanwezige arts of verpleegkundige over complexere zaken.”
Kan je een typische shift als hulpdienstvrijwilliger beschrijven?
Maarten: “Meestal bestaan de ploegen uitsluitend uit vrijwilligers. We zijn aanwezig en kijken vooral veel rond. Als het een evenement buiten is, wandelen we ook rond in ploegen van minstens twee personen. We kijken waar we kunnen helpen en vooral, we tonen dat we er zijn. Het is belangrijk dat er altijd een aanwezigheidsbeeld is. Mensen moeten zich veilig voelen.”
Is het altijd actie, spanning en avontuur?
Maarten: “Zeker niet. Er zijn ook rustige diensten. Maar die zijn zeker niet saai. We zijn samen met andere vrijwilligers en er wordt veel gepraat en samen gelachen. Mensen kunnen ook langskomen voor gewoon een praatje. Tijdens die shiften overheerst dan het sociale aspect van onze werking. We zijn nooit alleen op dienst. Vaak zijn er ook vrijwilligers met meer expertise, dus ik leer veel bij op die manier.”
Welke activiteiten vind je het meest betekenisvol of leuk?
Maarten: "De festivals en de fuiven, ook omdat die meestal iets drukker zijn. Daar krijg je echt een totaalplaatje van hoe we onderling goed kunnen samenwerken. Iedereen neemt daar zijn rol op en alles sluit echt mooi aan elkaar. Op de grotere diensten kan het ook zijn dat er ambulanciers, verpleegkundigen of artsen aanwezig zijn. Ook dan is het mooi om te zien hoe al die puzzelstukken in elkaar klikken tot een geoliede machine. Dat komt doordat we goed opgeleid worden, maar zeker ook door de goede groepsdynamiek.”
Zijn er ook dingen die je soms lastig vindt?
Maarten: “Durven nee zeggen om mee te doen aan diensten. Het is een hobby maar voor mij ook een pure passie. Ik moet dan de afweging maken tussen studeren of er toch nog een dienst bij nemen. Ik zeg dan wel nee, maar het wringt dan wel.”
Had je al eerder vrijwilligerswerk gedaan, of is dit je eerste ervaring?
Maarten: “Bij het Rode Kruis is dit mijn eerste ervaring. Maar daarbuiten probeer ik me wel sociaal te engageren. Ik werk mee aan de jaarlijkse plantjesverkoop voor Kom Op Tegen Kanker. Of om mee te doen aan een actie van Mooimakers kan je me ook altijd warm maken. Die attitude heb ik meegekregen van thuis.”
Speelt je opleiding een rol in wat je doet bij het Rode Kruis?
Maarten: “Indirect heeft het mijn studiekeuze wel beïnvloed. Ik twijfelde nog tussen geneeskunde en verpleegkunde, maar ik heb geleerd in mijn vrijwilligerswerk hoe belangrijk het sociale contact met mensen voor me was. En dat heeft de balans doen overslaan naar verpleegkunde.”
Denk je dat dit vrijwilligerswerk je ook helpt op professioneel of persoonlijk vlak?
Maarten: “Zeker. Het helpt om met een andere blik te kunnen kijken. Sommige dingen doen we anders bij de hulpdienst dan in de verpleegkunde, maar er zijn ook zaken die ik in beide gevallen kan meenemen. En mijn hulpdienstervaring heeft me zeker een voorsprong gegeven in bepaalde vakken. Zo had ik al verbandtechnieken geleerd en ook de basisreanimatie was voor mij niet nieuw.”
Wat zijn je ambities binnen het Rode Kruis? Zijn er rollen of projecten waar je nog aan mee zou willen werken?
Maarten: “Binnen een paar jaar wil ik de opleiding tot leiding binnen de hulpdienst volgen. Ik zie mezelf wel doorgroeien naar afdelingsverantwoordelijke hulpdienst.”
We zijn steeds op zoek naar nieuwe mensen. Welke drempels zie jij voor jongeren om zich aan te sluiten bij het Rode Kruis?
Maarten: “Vrijwilliger zijn wordt een beetje raar bekeken. Het is alsof mensen altijd iets willen terugkrijgen voor wat ze doen. Maar je krijgt ook heel veel terug, in mijn ogen. Je krijgt veel kansen om jezelf verder te ontwikkelen.”
Wat zou jij tegen iemand zeggen die twijfelt om vrijwilliger te worden?
Maarten: “Gewoon ervoor gaan. Je weet pas of je iets kan als je het ook effectief geprobeerd hebt. Nu kijk ik voor mezelf terug en denk ik zelfs waarom heb ik eigenlijk ooit getwijfeld?”
Is er een ervaring of moment binnen je werk bij het Rode Kruis dat je altijd zal bijblijven?
Maarten: “Niet echt, het is een aaneenschakeling van veel momenten. Ik denk nog wel terug aan de diensten tot een paar dagen erna, maar nadien geef ik dat een plaats. Er was wel een moment waarop er iemand was flauwgevallen. Dan gaat het snel in je hoofd: nadenken over wat de oorzaak kan zijn, of er onderliggende gezondheidsproblemen zijn. Of die keer dat er iemand van een podium was gevallen en een hoofdletsel had opgelopen. Dat kan ernstig zijn en dan ga je terugvallen op het voorziene stappenplan. Het is achteraf wel even slikken. Gelukkig kunnen we dan bij elkaar terecht om erover te praten. Mijn collega’s bij de hulpdienst zijn daar erg goed in: wat is gebeurd? Hoe hebben we het gedaan? Hadden we dingen anders moeten of kunnen aanpakken?”
Om af te sluiten: Wat betekent het Rode Kruis voor jou, in één zin?
Maarten: “Passie. Met heel je hart en heel je ziel.”
Dank je wel voor deze leuke babbel.
Voel jij ook de kriebel om vrijwilliger te worden? Neem dan even een kijkje bij onze vacatures.
Is hulpdienstvrijwilliger worden jouw roeping? Eén van de eerste stappen is het volgen van onze basiscursus. Benieuwd wanneer er eentje van start gaat?