Hyperventilatie: Eerste hulp bij hyperventilatie

Hyperventilatie betekent letterlijk ‘te snel ademen’. Het bloed krijgt een overaanbod aan zuurstof en doordat er te veel koolstofdioxide wordt uitgeademd, ontstaat daarvan een tekort in het bloed. Dit lokt symptomen uit die voorbijgaan als de ademhaling weer normaal wordt.

In emotionele situaties kan het gebeuren dat iemand te snel en te diep ademt. Vaak gaat het om jonge slachtoffers. Maar hyperventilatie kan ook het gevolg zijn van lichamelijke aandoeningen (zoals een hartaandoening, een hersenletsel of druggebruik). Bij hyperventilatie moet je er als eerstehulpverlener van uit gaan dat er een onderliggende oorzaak is die aan een ziekte is gerelateerd, tot het tegendeel is bewezen.

Wat stel je vast?

• Er is soms sprake van een emotionele oorzaak van de klachten.
• Het slachtoffer ademt snel en diep.
• Hij heeft een snelle polsslag, soms hartkloppingen. Hij kan een benauwd of draaierig gevoel hebben.
• Het slachtoffer heeft vaak het gevoel kortademig te zijn, waardoor hij nog sneller gaat ademen. Daardoor kunnen de klachten nog verergeren.
• Hij voelt zich angstig of is onrustig.
• Soms is hij duizelig. Hij kan het gevoel hebben flauw te vallen.
• Het slachtoffer kan zich misselijk voelen.
• Soms voelt het slachtoffer tintelingen in de handen, de voeten en om de mond.
• Hij heeft het gevoel een krop in de keel te hebben.
• Hij kan hoofdpijn hebben.
• Hij kan beven en zweten.
• Hij kan niet helder nadenken.
• Als de aanval langer duurt, kunnen de vingers en tenen verkrampen.
• Hij kan pijn op de borst waarnemen.

Dit doe je!

De onderstaande behandeling gebruik je enkel als je zeker weet dat het om een paniekaanval gaat en de er geen onderliggende lichamelijke aandoening is.